Het seizoen zit er bijna weer op, onze vakantie loopt op zijn eind. Onze route is totaal anders gelopen dan wat we in gedachten hadden. Waar we in eerste instantie vanaf Helgoland richting Bergen in Noorwegen wilden gaan, om zo via de kust weer naar beneden te varen, is veranderd naar het Kielerkanaal richting Denemarken en Zweden. We hebben prachtige stukken gezien, zijn drie keer gesleept, hebben een aanvaring gehad en hebben in een onweersstorm met bliksem gevaren. Het was in ieder geval intens. Hebben we gezien wat we wilden zien? Nee. Voelen we ons voldaan? Niet helemaal. En daarom kiezen we ervoor Rebelsje in Denemarken achter te laten zodat we volgend jaar onze Scandinavische reis voort kunnen zetten.

Maar, hoe pakken we dit aan? Samen met Frederik, van SY Louie, zijn we opzoek gegaan naar een plek. In eerste instantie wilden we persé ergens binnen in een hal staan. Lekker makkelijk voor het winterklaar maken, geen kans op lekkage en je schip kan goed drogen. Dus, overal rondvragen of iemand een plek weet. Iedereen waarschuwt ons al voor de hoge prijzen, zeker voor een binnenstalling. We maken een kostenplaatje op. We hoeven in Nederland geen winterstalling te betalen en dus ook geen zomerstalling omdat we dan hier varen, daarmee besparen we een hoop.

Ok, we hebben dus een best groot budget. Laten we zeggen 2000 euro voor stalling en de reis terug naar huis. We willen eigenlijk max 1500 voor de stalling betalen, puur uit principe. Onze zoektocht loopt gestaag. Er zijn hier heel weinig plekken waar de boot binnen kan staan. Of het is te ver voor ons om nog te komen of het is buiten proporties duur. In Kopenhagen zouden we zelfs alleen voor het kranen van de mast 5000 Deense kronen moeten betalen. Dat wil dus zeggen ongeveer 650 euro om de mast strijken en hijssen.Nee, je snapt wel dat dit het niet gaat worden. Ook komt het regelmatig voor dat de hoorn er meteen opgegooid wordt wanneer we vragen of ze ook Engels spreken. Flabbergasted gaan we gewoon maar door.

We hebben een Deens boek met havens, een Deens boek voor de hele Oostzee en natuurlijk Google. Rondvragen had al niet veel opgeleverd maar dit moet toch lukken. Toen ik iemand aan de lijn had die begreep dat we ons yacht in het water wilde laten begonnen onze hersenen weer te kraken. Moeten we persé in een hal? Gewoon op het droge wilden we eigenlijk niet. Met de mast eraf moeten we dan een groot gat afdekken omdat we uiteraard niet alle spullen bij ons hebben. Ook wil ik me niet iedere storm hoeven afvragen of ze nog wel rechtop staat. Ik weet het, het zijn misschien zorgen die onnodig zijn, maar ze zijn er wel. In het water blijven hebben we eigenlijk niet over nagedacht. Veel schepen doen het in Nederland ook en hier in Denemarken en Zweden hebben ze hele goede en beschutte havens waar ze lucht in blazen zodat het niet vriest. Voordeel is dat wanneer we langs komen voor wat werkzaamheden we geen hotel hoeven te boeken omdat we gewoon op de Rebelsje kunnen slapen.

Dus onze keuze is wat breeder geworden. Of in een hal of in het water. Druk zijn we aan het bellen en Frederik en ik hebben beide een havenmeester aan de telefoon gehad die plek heeft voor onze schepen. Beide niet duur. Beschutte havens en dicht bij Kopenhagen zodat we ook nog eens makkelijk het vliegtuig kunnen pakken. Dus van totaal geen opties naar twee.

Hundige Havn en de gemeente haven van Køge. We spreken af om samen eerst naar Hundige Havn te varen en te kijken wat voor mooie deal ze voor ons hebben. Mocht dat hem niet worden kunnen we een klein stukje naar beneden varen voor de haven van Køge.

De afscheidsbarbecue met Frederik was dus nog geen afscheid, al is onze laatste week nu echt in gegaan en vliegen we komend weekend weer naar huis.